Swoje dzieciństwo wspominam jako cudowny, beztroski czas. Mam tyle wspomnień z tego czasu, w mojej głowie zostało tyle magicznych chwil, że nie sposób je wszystkie wymienić. Spróbuję jednak przybliżyć Ci to, co zapamiętałam, i bardzo jestem ciekawa, jak wiele z moich czytelniczek wychowało się w tych samych cudownych latach dziewięćdziesiątych i spędzało czas podobnie. Oto wehikuł czasu – dzieciństwo – przybywam!

Wiesz, ostatnie dni utwierdziły mnie w przekonaniu, że każdy potrzebuje czasem odpoczynku. Od wszystkiego, od czegokolwiek, nawet jeśli kocha to najbardziej na świecie. Gdyby ktoś spytał, co robiłam w sierpniu, ciężko byłoby mi odpowiedzieć na to pytanie. Bo, cóż, nie zrobiłam niczego specjalnego ani spektakularnego. Życie toczyło się powoli, a jednocześnie szybko, dzień za dniem, i już przyszedł czas by żegnać ostatni wakacyjny miesiąc. I wiesz co pomyślałam robiąc ten krótki bilans.