Jaka jest idealna różnica wieku między rodzeństwem

Idealna różnica wieku między rodzeństwem. Czy coś takiego w ogóle istnieje? Dziś postaram się odpowiedzieć na to pytanie jako mama dwójki dzieci ze względnie niewielką różnicą wieku oraz rozpatrując kilka aspektów tej sprawy – między innymi korzyści dla dzieci i korzyści dla rodziców.

Tak bardzo bałam się podwójnego rodzicielstwa! Do pewnego momentu po prostu panicznie reagowałam na myśl o ciąży, byłam zmęczona opieką nad starszą córką i zupełnie nie w głowie był mi znów noworodek. Jednak z czasem coraz częściej myśl o kolejnym dziecku pojawiała się w mojej głowie i w końcu się zdecydowaliśmy. Bałam się, ale chciałam mieć drugie dziecko – i to był mój priorytet.

Mała różnica wieku – zalety i wady

Jaka różnica wieku to mała? Moim zdaniem gdzieś tak do 3 lat. Największe zalety małej różnicy wieku są następujące:

nie wychodzisz z wprawy – i nie wpadasz 'znów w pieluchy’, po prostu siedzisz w nich cały czas 😉
dzieci chowają się razem, wspólnie bawią, mają podobne zainteresowania,
młodsze dziecko wiele rzeczy odziedziczy po starszym, co nie obciąża tak domowego budżetu,
później dzieciom (no, szczególnie temu młodszemu) jest łatwiej w szkole. Materiał jest podobny, starsze może pomagać młodszemu, starszak toruje drogę rodzeństwu,
łatwiej im utrzymać kontakt, rozumieją się, nie ma między nimi 'przepaści’

Myślę, że więcej jest zalet niż wad posiadania dzieci z małą różnicą wieku. Najtrudniejszy jest pierwszy rok, później już naprawdę mamy z górki. Największą wadą, jaką tu obserwuję, jest to, że

rodzice mają ręce pełne roboty, w końcu nawet trzy- czy czterolatek to wciąż małe dziecko, które potrzebuje uwagi i czasu mamy i taty, a jego malutki brat czy siostra potrzebuje tego czasu jeszcze więcej!
Mogą wystąpić też problemy z zaakceptowaniem malucha przez starszaka (te jednak mogą pojawić się też u starszych dzieci, niezależnie od różnicy wieku), a nie potrafiąc trafnie okazać emocji dziecko może troszkę nam te pierwsze miesiące RAZEM utrudnić.

Duża różnica wieku – zalety i wady

Tutaj też jest sporo plusów, bowiem:

starsze dziecko zajmie się już sobą, jest samodzielne, samo się ubierze, niejednokrotnie przygotuje sobie coś do jedzenia, samo się wykąpie,
starszak jest też nieocenioną pomocą przy maluchu (o ile wykaże chęci i zainteresowanie), przypilnuje go, gdy będziesz chciała wziąć prysznic, czy nawet (w przypadku starszych dzieci) wyskoczyć do sklepu,
starsze dziecko przejmie rolę 'mentora’ i duże prawdopodobieństwo, że to ono będzie dla maluszka największym autorytetem,
rodzice nie odczują tak dużego obciążenia fizycznego z posiadania dzieci z dużą różnicą wieku,
wspólne wyjście czy wyjazd nie jest już aż taką 'wyprawą’.

Natomiast jest też kilka minusów, ponieważ wychowując co najmniej dwójkę dzieci, między którymi jest różnica załóżmy >7 lat:

cały proces rodzicielstwa zaczynamy od nowa,
dzieci chowają się jak jedynacy, jest między nimi przepaść, w końcu i ona się zatrze, ale na początku różnica w rozwoju będzie olbrzymia i nie do pokonania,
całą wyprawkę zazwyczaj musimy kompletować od nowa,
starsze dziecko może czuć się odsunięte, skupiona dotychczas na nim uwaga musi teraz być podzielona i dla niego będzie to bardziej zauważalne, gdy ma na przykład lat 8, a nie 2.

Czy jest tu złoty środek? Chyba nie. Idealna różnica między rodzeństwem jest kwestią mocno indywidualną, i choć, jak zapewne wiesz, u nas ta różnica jest względnie niewielka, chętnie wypróbowałabym też drugą opcję (większą różnicę wieku) 😉

Jaka jest najlepsza różnica wieku między rodzeństwem

Jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie chyba nie ma, w końcu każdy lubi co innego i ma inne priorytety. Istnieją jednak aspekty posiadania dzieci w pewnym wieku, które doceni każdy rodzic. Jaka jest wobec tego według mnie (subiektywna opinia, ale jak inaczej mogę się tu wypowiedzieć, jak nie z doświadczenia) idealna różnica wieku między rodzeństwem? Myślę, że właśnie taka, jak u nas – około

dwa lata i osiem miesięcy

Jak już wcześniej wspomniałam, bardzo bałam się jak to będzie z dwójką dzieci. Obawiałam się, że zwyczajnie sobie nie poradzę, nie podołam. A jednak ułożyło się to wszystko całkiem nieźle, młodsza Sara urodziła się w lipcu, starsza Maja lipiec i sierpień spędziła w domu przyzwyczajając się razem z nami do nowej sytuacji, a we wrześniu dzielnie pomaszerowała do nowego przedszkola. Dzięki temu miałam więcej czasu na zajęcie się maluszkiem, podczas gdy starsza była w tym czasie 'zaopiekowana’. Popołudnia spędzałyśmy na wspólnej zabawie, z czego każda z nas czerpała wiele radości, ba, nadal tak to wygląda i nadal ten schemat się sprawdza. Najtrudniejsze są wieczory, podwójna kąpiel, podwójna kolacja, podwójne usypianie, ale i to da się wypracować, wymaga to tylko odrobinę czasu i wprawy. A, i chciałam powiedzieć, że ja jestem typem, który niestety sporo narzeka z natury, i, jak to mówi mój mąż, 'lubi robić szum’, dlatego z moich ust raczej można by było spodziewać się słów, że ’olaboga jak mi ciężko’, albo ’ja pierdzielę nie wytrzymam z tymi dzieciakami’, a jednak – JEST OK! Żeby nie było, czasem i takie słowa padają z moich ust (te wspomniane powyżej), ale znacznie częściej rozpływam się nad tymi moimi dwoma aniołko-diabełkami!

Skoro dla mnie, tej marudząco-wymagającej kobiety, dwa lata i osiem miesięcy różnicy jest spoko, to z niemałą pewnością u Ciebie też tak będzie 🙂

Dlatego jeśli myślicie o powiększeniu rodziny, okolice drugich urodzin starszej pociechy to świetny moment, żeby plan wcielić w życie! Mówię to z autopsji. Więc jeśli chcesz mieć dzieci z nie tak wielką różnicą wieku, ale i boisz się olbrzymich obowiązków związanych z posiadaniem dwóch maluszków (choć znam mamy, które mają trójkę! dzieci rok po roku, i doskonale sobie radzą!), oraz pragniesz pozostać w niezłym zdrowiu fizycznym i psychicznym, polecam zdecydować się na drugie dziecko z odstępem 2,5 – 3 lat. A, ciąża to przecież nie takie hop siup, warto zacząć się o nią starać wcześniej i oczywiście dobrze się do niej przygotować.

Jak się nie ma, co się lubi – to się lubi, co się ma

Tutaj rozwinę to, co napisałam wyżej. Nie każda kobieta w ciążę zachodzi od tak. Nie każda przechodzi ją bezproblemowo. Często też jest tak, że my sobie planujemy, a ktoś na górze śmieje się z tych planów i ostatecznie wychodzi tak, jak ma wyjść. Co z tego, że zaplanujesz sobie ciążę w 18 dniu cyklu, w dniu drugich urodzin swojego starszaka. Przecież wyjść może bardzo różnie! Może 'wpadniecie’, gdy starszy maluch będzie miał zaledwie cztery miesiące, a może na ciążę przyjdzie wam czekać kilka lat. Niezależnie jednak od tego, jaka będzie różnica wieku między dziećmi – znajdą się jej plusy. Minusy też, to oczywiste 😉

Od jakiegoś czasu powtarzam sobie, że

jeśli coś w naszym życiu nam się nie podoba i mamy na to wpływ – zmieńmy to, a jeśli nie mamy na to wpływu, spróbujmy to zaakceptować.

Ta maksyma to taka uniwersalna mądrość (ktoś mądry to kiedyś powiedział, ale nie mogę znaleźć cytatu, jeśli wiesz kto i jak brzmiał w oryginale, będę wdzięczna za podesłanie) i odnosi się do wielu, jeśli nie wszystkich sytuacji, jakie nas spotykają. Jest taka pozytywna, daje moc, nadzieję, przypomina o pokorze. I tutaj warto ją wykorzystać!

Jeśli więc starasz się o dziecko, a jakoś druga kreska nie nadchodzi, nie załamuj się, nie zaprzestawaj działań, podejmuj nowe, jeśli trzeba, szukaj przyczyn i nie odpuszczaj w staraniach o marzenia, a ja bardzo, bardzo mocno trzymam kciuki, żebyś już wkrótce mogła poznawać własne plusy i minusy bycia mamą więcej niż jednego dziecka!