Jestem podwójną mamą - jak to jest?

Jestem podwójną mamą. Mam dwie wspaniałe córeczki. Niesamowite! Kiedyś w życiu nie pomyślałabym, że tak odnajdę się w macierzyństwie i że moje życie będzie kręcić się wokół dzieci, i to jeszcze przed trzydziestką. Tak się jednak stało! Jeszcze w ciąży pisałam o swoich obawach i ciekawości związanej z byciem mamą dwójki dzieci. Co z nimi? Jak wygląda nasza rzeczywistość?

Jeszcze nie udało mi się osiągnąć wymarzonego rytmu dnia i równowagi, wciąż się miotam i w swoich działaniach jestem bardzo chaotyczna, choć staram się jak najbardziej zorganizować. Jesteśmy jednak w czwórkę dopiero niecałe dwa tygodnie i wiem, że organizacja przy dwójce maluchów wymaga nieco więcej wprawy i w końcu to ogarnę.

Co z obawami, o których pisałam tutaj?

Bałam się porodu

Miałam co prawda planowane cesarskie cięcie, ale bałam się go strasznie. I wcale nie bałam się bólu po, a znieczulenia i tego, że pojawią się komplikacje. Sama operacja była rzeczywiście dość straszna tak 'na zimno’ (pierwszy raz rodziłam naturalnie, dopiero na koniec miałam cesarkę, wymęczona skurczami i otumaniona lekami operację pamiętam jak przez mgłę), w trakcie myślałam 'Nigdy więcej’, ale już kilka godzin po stwierdziłam, że wszystko da się przeżyć. A lęk przed znieczuleniem w kręgosłup był absurdalny (nie boli nic!), choć chwilę przed trzęsłam się jak galareta 🙂

Bałam się rozłąki z Mają

Zupełnie niepotrzebnie, bo starsza córeczka dwie doby bez mamy przeżyła już niejeden raz i jak zwykle bawiła się świetnie z babcią.

Bałam się początkowych problemów

Takich jak ulewanie, kolki… Jesteśmy na początku tej drogi, jeszcze wszystko może się zdarzyć. Mogę jednak z całą pewnością powiedzieć, że te 'problemy’ nie urastają do aż takiej rangi przy drugim dziecku. Wszystko biorę na klatę, jestem znacznie spokojniejsza i mniej panikująca, niż przy Mai.

Bałam się zazdrości Mai

Póki co niepotrzebnie! Maja od początku pokochała młodszą siostrę i jest w stosunku do niej naprawdę cudowna, a ich pierwsze spotkanie to jedna z najpiękniejszych chwil w moim życiu!

Bałam się, że sobie nie poradzę, bałam się zderzenia z rzeczywistością

Wciąż się boję 😉 Przez pierwszych kilka tygodni mamy do pomocy babcie, a później… Niech się dzieje wola nieba 😉

Co z rzeczami, których byłam najbardziej ciekawa przed porodem?

…jak będzie wyglądała?

Mała Sara jest klonem swojej starszej siostry (i taty, oczywiście). Na zdjęciach z okresu noworodkowego Mai i aktualnych zdjęciach Sary ciężko je odróżnić. Cieszę się, bo marzyłam o tym, żeby dziewczynki były do siebie podobne.

…pierwsze spotkanie/relacje sióstr

Jak pisałam wcześniej… było niesamowite. Do domu przyjechaliśmy dość późnym wieczorem, ale Maja wystrojona i przejęta czekała na młodszą siostrę. Jej pierwsze gesty w jej kierunku, wyraz jej twarzyczki, nieznane dotąd emocje na jej buzi… nigdy tego nie zapomnę! 'Muszę ją przytulić!’, 'Muszę dać jej buziaczka!’, 'To moja siostra?’ – moja wspaniała, mądra i wrażliwa córeczka właśnie takimi słowami przywitała siostrzyczkę.

…charakter i upodobania Sary

To oczywiście jeszcze się okaże. Na razie, jak to noworodek, z całą pewnością mogę stwierdzić, że lubi jeść i spać. I oby jak najdłużej!

…czy będzie spała…

Będzie… w końcu musi 😉 A czy da nam spać w nocy, to jeszcze się okaże. Przez te kilkanaście dni jest w porządku, po ciążowej bezsenności i szkole życia, jaką zafundowała nam Maja radzę sobie całkiem nieźle z deficytem snu. Mam nadzieję, że i moje nastawienie do tego tematu się nie zmieni i jakoś przebrniemy przez te najtrudniejsze pod tym względem miesiące.

…jak to jest???

Jak to jest być mamą dwójki? Wspaniale! I trochę strasznie! W końcu wychowanie jednego dziecka to wielkie wyzwanie, przy dwójce to już masterklasa. Rodzice trójki dzieci to już dla mnie synonim heroizmu 😉 Wciąż się siebie uczymy i redefiniujemy naszą rzeczywistość i rodzinę. Mam nadzieję, że pojawienie się na świecie naszej drugiej księżniczki tylko nas wzmocni i sprawi, że BĘDZIEMY bardziej. Serio, jeszcze dwa tygodnie temu jej z nami nie było? Niemożliwe!