Kocha, lubi, szanuje

Wychowanie dziecka to wielka sztuka. Zapewne każdy rodzic chciałby, żeby jego pociecha wyrosła na dobrego, mądrego i rozsądnego człowieka. Jak to zrobić? Recepty na to nikt nie poda nam na tacy. Od najmłodszych lat możemy się jednak starać wpoić dziecku pewne zasady.

I ja staram się to robić. Ostatnio pod postem ze zdjęciami wśród krokusów ktoś zarzucił mi, że słit focia była ważniejsza od przyrody, że robiąc zdjęcia olałam etykę i pozwoliłam małej beztrosko niszczyć kwiaty. Nic bardziej mylnego! Moje dziecko wie, że kwiatków nie można deptać i wyrywać. Nie pokłada się wśród nich i nie robi z przyrody placu zabaw. Wie, że nie można krzywdzić zwierząt, być agresywnym, siłą dążyć do tego, czego się chce.

Co z tego, że jest jeszcze mała. To, co wpajamy jej teraz bardzo prawdopodobnie zaowocuje w przyszłości. Chciałabym, żeby była miłą, empatyczną dziewczynką, która jednak będzie potrafiła wyrazić swoje zdanie, rozsądnie, bez zbędnych krzyków i gestów. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że to tylko dziecko i czeka nas wiele przeróżnych sytuacji. Wierzę jednak, że wkład rodziców ma zasadnicze znaczenie w tym, jakie w przyszłości będzie dziecko. Nasze starania determinują to, jakim człowiekiem stanie się to małe istnienie, które stworzyliśmy. W połączeniu z jego indywidualnymi cechami. 

Dlatego będę starać się, żeby moje dziecko potrafiło kochać, lubić i szanować. Dzielić się, pomagać. Walczyć o swoje. Spełniać marzenia. Doceniać życie i czerpać z niego pełnymi garściami.